Bryce, Zion, Death Valley

Donderdag 28 juli 2011. Salt Lake City – Bryce NP
Vanochtend zijn we van onze heerlijke camping in Salt Lake vertrokken. Omdat we toch in Salt Lake City zijn gaan we eerst nog even langs de Olympic Oval, de schaatsbaan van de Olympische Spelen en de hoogstgelegen schaatsbaan ter wereld (of was dat Calgary?). In ieder geval even leuk om bij te kijken. Zo vaak komen we hier namelijk niet. Een paar jaar geleden zijn we al in Hamar geweest en dat was erg leuk. De Olympic Oval blijkt in een buitenwijk van Salt Lake te liggen omringt door andere sportaangelegenheden. We lopen naar binnen en mogen zonder problemen doorlopen naar de hal. Wat ons opvalt is de leegte van tribunes, er zijn er maar een paar en het ziet er erg ongezellig uit. Sanne loopt een rondje hard op de atletiekbaan die er omheen ligt. Op het bord voor de ingang bevinden zich alle namen van de records die hier zijn gereden en natuurlijk staat de naam van Sven Kramer hier 2x op. Leuk om gezien te hebben. We rijden door naar Bryce Canyon door een berglandschap waar we soms zelfs 80 M/h mogen. Kees rijdt altijd standaard 5 Mile te hard dus dat schiet in ieder geval lekker op. Bij de McD hebben ze geen ijs (ijsmachine kapot) en geen Cappuccino, dus dat schiet niet op. In de buurt van Bryce wordt het landschap mooier en ruiger. We kamperen bij Ruby’s Inn, die ook een zwembad heeft, zodat we even lekker kunnen zwemmen. NA het zwemmen gaan we nog even het park in om te kijken naar de zonsondergang. We zien natuurlijk weer een paar herten en gaan daarna eten en slapen.

Vrijdag 29 juli 2011. Bryce NP
Vandaag willen we een leuke “trail” wandelen de Canyon in. Het weer is prachtig, na een koude nacht, want de camping ligt weer op zo’n 2500 meter hoogte. We kiezen voor “the worlds best 3 Mile hike”, een combi van de Navajo loop trail en een andere trail. Inderdaad de wandeling is de mooiste en spectaculairste tot nu toe. We dalen zo’n 200 meter de CAnyon in. Het uitzicht is fantastisch over de rare vormen van rotsformaties in Bryce welke Hoodoos worden genoemd. De afdaling is er stijl en smal. Halverwege de wandeling komen we een nederlands stel (Andre, Marian,Fons en Luna Pieterse) tegen met ook twee kinderen en we lopen met hun mee naar Sunrise Point. De kinderen zijn ongeveer even oud als Sanne en Thomas en ze blijken op dezelfde camping te staan als wij. Die vermaken zich vanmiddag natuurlijk prima bij het zwembad. NA een koud biertje te hebben gedronken, het Nederlandse stel blijkt hier met een RV te zijn (zoals iedere Nederlander overigens behalve wij) en hebben natuurlijk een lekkere koelkast aan boord, gaan we nog even zwemmen. Het zwembad stroomt over van de Nederlanders en dat hebben we nog niet eerder meegemaakt deze vakantie. In ieder geval wel leuk voor de kinderen die direct aanspraak hebben of maken. Zelf vinden we het ook wel gezellig om weer een met iemand nederlands te praten. Morgen gaan we verder naar Zion NP en we tellen verder af. In Salt Lake City heeft Kees toch nog maar even de laatste nacht in een hotel vastgelegd. Desert Rose Resort (waar we de eerste 3 nachten hebben geslapen) bleek helaas vol te zitten, dus hebben we voor een nader hotel gekozen. Thoams en Sanne gaan samen met Fons en Luna nog even de camping op en zitten de gehele avond op een bankje met de andere Nederlandse “jongeren” te praten.

Zaterdag 30 Juli 2011. Bryce NP - Zion NP
Vanochtend weer de tentjes in snel tempo afgebroken en nog even een warme douche genomen. De familie Pieterse is inmiddels al weg. Met een RV gaat dat toch wel erg gemakkelijk. Misschien iets voor volgende jaar? :) Net buiten Bryce halen we een lekker warm stokbrood met de vertrouwde melk (voor Kees en Sanne). Anja neemt haar dagelijkse “choc”. Dan maar op weg naar Zion, dat wordt weer een mooi ritje tussen 2 parken in. In Zion vinden we een leuk schaduw plekje op South Campgroud. Na ons routine klusje (tentjes opbouwen, zo gebeurd), gaan we naar het visitor center voor wat info over de trail die we graag willen lopen. De camping ligt aan de Virgin River (een riviertje) en Thomas denkt dat er een bruggetjes is om aan de overkant te komen, maar die blijkt er niet te zijn. Anja loopt gewoon iets verder om, maar is wel eerder aan de overkant om foto’s te maken van een mooie oversteek van Thomas, Sanne en Kees, die niet droog over komen (want die gaan dwars door de rievier heen! We nemen de shuttle bus naar het einde van het park, waar de River Side Walk start. Deze hebben Kees en Anja zo’n 20 jaar geleden ook al eens gedaan. Het is vrij druk, en lekker warm. We zien weer veel squirrels. Aan het eind van de River Side Walk beginnen de Narrows en dus waden we tussen de rotswanden door tot je kuiten in het water. Echt schitterend. Kees, Thomas en Sanne gaan een stuk verder dan Anja. Hier begint het stuk waar je zwemmend doorheen moet, en met rugzak en camera lijkt dat haar niet zo slim. Onderweg komen we de Familie Pieterse weer tegen die al eerder was gestart. Ze blijken op dezelfde camping als ons te staan. Fons loopt met Kees en Thomas nog een keer de Narrows in en Sanne gaat met Luna mee terug. De tocht is erg leuk en na ongeveer een uurtje gaan Kees, Thomas en Fons weer terug naar Anja. Langzaam lopen we terug. Fons blijkt aardig verbrand te zijn van het middagje zwembad, waar de jongens gisteren op Rubys Inn Camping in hebben gelegen en wat hebben gestoeid met de andere Nederlanders. We drinken nog wat bij Zion Lodge op een mooi grasveld met een prachtige boom in het midden. Op de camping aangekomen is het inmiddels al 19 uur en worden we uitgenodigd bij Marian en Andre om lekker te gaan BBQ-en. Ze hebben in de RV zoveel vlees over dat dat ook een keertje op moet. Voordat de kippetjes warm zijn worden we door een vrouwelijke Park Ranger gesommeerd om te stoppen aangezien het brandgevaarlijk weer is. Het heeft zojuist geregend, maar dat is kennelijk geen reden voor de Ranger. We knikken braaf ja en gaan nog even door totdat alles (de kippetjes en de hamburgers) warm zijn. Heerlijk hoor. NA de BBQ halen we de koffie een mijl verder waar net buiten het NP een lekkere bar zit waar ze goede koffie hebben. Thomas en Fons gaan nog even over de beide campings lopen in de hoop wat “chickies” te spotten die ze gisterenavond hebben ontmoet (op de camping in Bryce), maar ze zien alleen maar een hert op de camping en een Ringtail (een soort van klein vosje). Rondom de camper (RV) zien we ook nog een deer (jong hert) rondlopen die ons eerst even verschrikt aankijkt, maar later gewoon verder gaat met grazen in het donker. Rond 23 uur gaan we moe slapen van de gezellige avond.

Maandag 31 juli 2011. Zion NP.
Vandaag slapen we uit. Thomas, Sanne en Anja zijn pas rond 10.30 wakker. Het is regenachtig en we zitten te dubben of we wel willen blijven met dit weer. We besluiten om de een wandeling te gaan maken naar de Emmerald Pools vanaf Zion Lodge. Een prachtige wandeling naar een paar kleine pooltjes die prachtig tussen de hoge rotsen en bergen in liggen. Onderweg begint het te regenen en we schuilen onder de bomen. Het is gelukkig niet koud, zo’n 30 graden Celsius waarschijnlijk, dus bij al dat geklim is het aardig zweten. Na deze wandeling eten we een ijsje bij Zion Lodge en zien we plotseling een prachtig plekje in de Virgin River waar we kunnen zwemmen. Een prima alternatief voor douchen, want een douche hebben we vandaag niet op de camping. Het water is lekker en de zon schijnt inmiddels weer. Een heerlijke middag. ’s Avonds gaan we in Sprindale (wat een verrassend leuk plaatsje blijkt te zijn net buiten het NP) eten. De Pizza smaakt prima op deze warme en regenachtige avond. Morgen zullen de tenten wel lekker nat zijn als we naar Death Valley door willen rijden.

Dinsdag 1 augustus 2011. Zion NP – Vegas – Death Valley NP.
We vertrekken al vroeg vanuit Zion NP. ’s Nachts heeft het niet lang meer geregend en de tenten zijn droog, dus wegwezen. We halen koffie, thee en 2 OJ’s bij het restaurant die gisterenavond laat (helaas) niet meer open was. We rijden door een mooi rotslandschap via HighWay 15 weer naar Las Vegas waar de Stratosphere Tower al van 20 Mile afstand is te herkennen. We rijden direct naar de South Mall om wat te gaan shoppen voordat we doorrijden naar Death Valley NP. Alles blijkt zelfs nog dicht te zijn. Tsja, de klok staat in Vegas een uurtje eerder en het blijkt pas 9.45 te zijn in plaats van 10.45 en we hebben er al een lange ochtend op zitten. We shoppen en kopen wat mooie truien (? Het is buiten 40 graden C ?), Roxy slippers (Sanne), een rugzak (Sanne), spijkerbroeken (Thomas en Sanne) en zijn weer een paar dollar lichter. Rond 15 uur rijden we naar Death Valley NP. Bij Badwater Point (wat 78 meter onder zeenivo op een zoutvlakte ligt) meten we de hoogste temperatuur tot nu toe: 109 Fahrenheid (42,7 graden Celcius). Het park is erg droog en dor, maar wel erg speciaal. Tot onze verbazing begint het plotseling erg hard te waaien. Bij de duinen van Stovepipe Wells waait het zand ons in de ogen. IN de verte regent en bliksent het heeeeel erg. Dat hebben wij weer. Er valt hier gemiddeld 1 cm per maand en net als wij hier zijn wordt het noodweer. We moeten de tenten nog opzetten, want we willen hier wel een keertje slapen. Slapen in Death Valley is tenslotte net zo’n uitdaging als “Kamperen bij de Beren”. We rijden naar Panamint Springs Resort waar nog wel een plekje op de camping vrij is. Onderweg zijn de uitzichtenprachtig en de vele “Dips” in de weg een leuke afwisseling. ’s Nachts daalt de temperatuur tot ongeveer 90 Fahrenheid, wat lekker koel :) is (voor deze omgeving dan !) We staan op de goedkoopste camping van onze vakantie ($7,50) en we moeten hiervoor bij de registratie echt al onze gegevens (tot emailadres toe) doorgeven. Inchecken kost ons zo zeker een kwartier. We zetten snel de tenten op en gaan eten in het restaurant. De goedkope prijs van de camping wordt hier ruimschoots gecompenseerd (want dit is zeker onze duurste maaltijd van de vakantie). Het eten was echter prima en het restaurant was gezellig. Nog even de luchtbedden opblazen en we kunnen (lekker) gaan slapen.