Whistler (BC) - Jasper NP (Alberta)

Vrijdag 27 juli 2012. Whistler - Marble Canyon
We zijn laat wakker en gaan al vroeg een was draaien (en drogen) We skypen ook even met het thuisfront. Wimco ziet toevallig ook dat we online zijn en we “praten” ook even met hem. Leuk om iedereen weer even te horen ook al zijn de verbindingen slecht. Na het ochtendritueel nemen we ons “huis” weer op. We willen vandaag eigenlijk naar net zo’n mooi meer gaan als Lost Lake gisteren, maar Alta Lake haalt het absoluut niet bij Lost Lake. Kees zou graag gaan fietsen of biken, maar daar is de dag eigenlijk een beetje te kort voor. Rond 13 uur gaan we naar het Olympic Plaza en zien daar de opening van de Olympische spelen. Het is wel apart om dat speciaal hier te doen aangezien op deze plek de spelen in 2010 zelf waren. Een heerlijke plek om lekker ijs te eten en een lunch te gebruiken. We juichen als enige als Nederland opkomt. Iedereen kijkt naar ons ☺.
Rond 16 uur verlaten we Whistler en rijden we naar Naim Falls, waar een mooie waterval is. Een korte wandeling van een paar kilometer brengt ons bij de waterval.
Daarna rijden we door naar Lillooet. Dit is de zogenaamde “Sea to the Sky Highway” en zo voelt het ook. Tot Whistler was de weg een prima 3-4 baans snelweg en nu stijgt het aanzienlijk met korte draaien en veel bochtenwerk. We zien een paar herten en ook een beer, die lekker doorgaat met besjes eten als we de camper met veel gepiep en gestuit vlak naar hem parkeren in de berm. We volgen een mooie rivier waar veel boomstammen in drijven wat mooie plaatjes oplevert. De uitzichten zijn prachtig, maar de weg is zwaar knudde. Vlak voor Lillooet besluiten we toch nog even te gaan eten bij een prachtig meer. Over de 132 kilometer hebben we ongeveer 4 uur gedaan, met de nodige tussenstops weliswaar. De zon gaat onder als we nog aan de afwas bezig zijn. Een mooi gezicht, maar achter ons onweert het al weer eens. We hebben tenslotte al weer een paar dagen alleen maar zon gezien. Met het onweer op de achtergrond rijden we door en zien we nog een zwarte beer. Op de camping bij Marble Canyon is nog een plek vrij.

Zaterdag 28 juli 2012. Wells Gray Park.
Als we rond 8 uur over een 4 baans snelweg door Kamploops rijden schrikken we ons een hoedje. Een 3-tal herten (paps, mams en een kleine ertussen) besluiten om deze snelweg, vlak voor onze neus en midden in de stad te gaan oversteken. Dat lijkt een beetje op de overstekende eenden op de trambaan te Strijen, maar dan iets anders. We moeten een noodstop maken en de pruimen vliegen door de camper heen. Het voorste hert spring over een meter hoge afscheiding van de beide rijbanen heen en we kunnen hem veilig passeren. Achter ons volgen beide andere herten natuurlijk ook.
Vanochtend hebben we besloten om de snelle route te pakken vanaf Lillooet in plaats van de binnendoor route naar Wells Gray Park en dat bevalt verder eigenlijk prima. Rond 9 uur zijn we al bij de ingang van dit park wat bekend staat om zijn watervallen. We doen nog even wat inkopen want winkels zijn er niet in het park, laat staan internet (opa!) ☺. Later blijkt ook dat er geen telefoonbereik is. Dat zullen we ook op de ruim 200 kilometer lange Icefields Parkway wel meemaken. We doen eerst een wandeling naar Moul Falls. Dit is een erg speciale waterval, want je kan er achter langs lopen. De trail is ongeveer 2,5 kilometer enkele reis, dus is het er relatief rustig. De meeste toeristen willen namelijk niet verder lopen dan 200 meter, namelijk van de auto via een verharde weg naar een uitzichtpunt. Het laatste stuk is erg steil en spectaculair. En inderdaad je kan achter de waterval langslopen. Er is ruimte genoeg, maar je wordt behoorlijk nat. Het water kettert en stuift naar beneden en erg lijkt erg vel wind te staan. Sanne durft niet verder. Ze ziet helemaal nix meer. Daarom loopt ze terug naar Anja om wat droogs aan te trekken. De waterval is inderdaad erg spectaculair. Kees en Thomas drogen zich wat in het zonnetje aan de overkant voordat ze weer terug lopen. We zoeken een slaapplaats op Pyramid Mountain Campground ergens halverwege het park.
Rond 17 uur bezoeken we nog twee andere watervallen (Dawson Falls en Helmcken Falls die met 141 meter hoogte, een van de hoogste van Canada blijkt te zijn). Daarna proberen we nog wat wild te spotten, maar dat lukt helaas niet. Het enige wild wat we zien zijn de muggen en daar hebben ze er hier wel miljoenen van. Fikkie stoken dus terwijl Anja de spaghetti maakt.

Zondag 29 juli 2012. Wells Gray Park (BC Provincial Park).
We dachten dat de camper redelijk muggenvrij was, maar vannacht hebben we er zeker nog zo’n 10-20 gevangen (en we sliepen niet buiten, maar in de camper) Het is dus een continue geklop en gebonk van licht aan en slaande geluiden. Sanne heeft een grote plek op haar knie zitten en daar smeren we dan maar weer wat op. Ik slik de B12 medicijnen trouw, op advies (ik noem geen namen) maar het helpt maar weinig. B12 medicijnen maakt trouwens rode bloedlichaampjes aan (hebben we gelezen op de verpakking ?). Zorgt dat nu juist niet voor meer muggen? Nou ja, we hebben ook gelezen dat muggen op stinkvoeten afkomen. Daarom zitten ze zeker vaak bij mij en bij Sanne ☺
Vannacht slapen we op Falls Creek Campground helemaal bovenin het park. De weg daar naar toe is helaas onverhard en dat rijdt niet zo lekker, maar het is gelukkig maar zo’n 20 kilometer lang. Deze hebben we deels gisteren ook al gereden toen we nog wat wild wilden zien. We lopen een mooie trail bij Bailey’s Chute (de West lake Loop) van ongeveer 2 uur. Deze gaat eerst langs de rivier met waterval en vervolgens door het bos (veel zingen dus…) naar een prachtig meertje. Daarna rondom het meer weer terug naar de rivier met nog twee stroomversnellingen. Al met al een mooie wandeling waar we ook nog de nodige verse sporen van beren en herten (keutels en pootafdrukken) denken (!) te zien. Alleen, weer geen wild gezien, alleen maar muggen. Na deze wandeling rijden we door naar Falls Creek Campground die er een stuk beter uitziet dan de camping van afgelopen nacht (Pyramid Mountain Campground). Er blijkt een mooi steiger te zijn waar je een prachtig uitzicht hebt op het meer en waar je ook prima kan duiken en zwemmen. De zon is warm, dus we hebben een prachtige middag. Halverwege de middag komt er een hert wat drinken uit het water van het meer. Het loopt rustig bij het water en trekt wat aan de blaadjes. Altijd leuk om te zien. Rond 20 uur eten we (kip met rijst) en drinken we nog wat. Sanne ligt al vroeg op bed want die voelt zich niet zo lekker en is een beetje moe. Morgen vertrekken we hier al weer en rijden we door naar Jasper NP in Alberta. Hier gaat de klok ook weer een uur vooruit, dus opletten daarmee! Al met al is Wells Gray Park een prachtig natuurgebied met veel watervallen, veel muggen en steekvliegen, geen beren en ongekende mogelijkheden tot kanoën en vrij kamperen.

Maandag 30 juli 2012. Wells Gray Park (British Columbia) – Jasper NP (Alberta)
Nog iets meer dan een week en dan moeten we al weer naar huis. Nog 2 dagen en dan is het augustus. Gelukkig maar, want dan doet de credit card het tenminste weer ☺ en begint er weer een nieuwe maand. Vandaag een lange rit naar Jasper NP. Eerst via de onverharde weg naar de “wereldstad” Clearwater en daarna via de highway 5 naar Mount Robson. Maar eerst een lekker broodje met thee en koffie halen bij de plaatselijke bakker. Thomas en Sanne slapen nog steeds als we een paar honderd kilometer verder in Valemount aankomen. Deze route naar Mount Robson Provincial Park is een erg mooie route. Mount Robson, de hoogste Canadese berg van de Rocky Mountains, ligt mooi in de zon en het weer is heerlijk. Op de grens van BC en Alberta gaat de klok weer een uur vooruit. Het is dan helaas direct weer een uur later. Als we in Jasper NP aankomen gaan we eerst een camping zoeken. We kiezen voor Campground Wapiti aangezien die wat kleiner is dan Whistlers Campground. Vervolgens gaan we naar Lake Beaufort waar we lunchen op een prachtige plek met een mooi uitzicht op de bergen en op het meer. De wandeling rondom het meer is mooi. Sanne voelt zich sinds gisterenavond nog steeds niet erg lekker en is niet in haar hum. Als we de Lake Beaufort Loop gedaan hebben gaan we naar het dorp Jasper en eten we een pizza bij de Pizza Hut. Dit gaat er altijd wel in. In de vroege avond rijden we naar Pyramid Lake en daar begint eigenlijk de lol. Thomas ziet een zwarte beer die lekker aan het eten is. We blijven even staan totdat er teveel auto’s achter ons staan. We draaien de camper nog een keer en zien vervolgens een andere beer. Deze volgen we een poosje. De twee beren lopen vlak bij elkaar totdat een van beiden een boom in klimt. Hoe snel en hoe goed hij dat kan is ongelofelijk. We bekijken dit schouwspel een poosje en rijden dan door. Een stuk verder zien we nog een stuk of tien deer (kleine herten zoals we die “veel” in Nederland zien) en op weg naar de camping een groot Elk (een groot hert met gewei). Al met al weer een mooie dag. Op de camping nog even douchen en morgen gaan we naar Magline Lake wat erg mooi schijnt te zijn.
Eerst zullen we nog even proberen langs het Visitor Centre te gaan om dit verhaal en de foto’s te plaatsen. We hebben zijn al weer een poosje niet meer online geweest en ik wil natuurlijk weten hoe de Nederlanders het doen op de spelen.