Vegas, Grand Canyon en Monument Valley

8 Juli 2011. Onze laatste dag in Vegas.
We zijn al weer vroeg (6.30 uur) wakker en ontbijten dus ook weer erg vroeg, zo rond 7 uur. Toch nog een beetje last van de jet-lag denk ik. Het is evenals gisteren heel erg warm. Na het ontbijt gaan we even zwemmen in ons zwembad. Na een poosje zwemmen lopen we naar “de Strip” in Las Vegas. Aan deze Strip, eigenlijk het deze straat de “Las Vegas Boulevard”, liggen alle belangrijke hotels. De hotels zijn erg groot (met meer dan 2000 kamers) en het ziet er allemaal erg “kitscherig” uit. Zo heb je bijvoorbeeld Luxor (in de stijl van een Egyptische Pyramide). We willen eigenlijk naar Hotel New York, want Sanne wil graag in de achtbaan die om (en in het hotel) heen gaat. Uiteindelijk vinden ze deze rollercoaster toch een beetje te eng en gaan ze niet. We lopen door verschillende Malls (winkelcentra) met leuke shops. Aan het einde van de middag gaan we nog even zwemmen in ons zwembad. Anja is inmiddels op de hotelkamer in slaap gevallen.’s Avonds gaan we naar een baseball wedstrijd van de plaatselijke Las Vegas Fifty Ones (51). Thomas heeft een poosje honkbal gespeeld dus is het erg leuk om een echte wedstrijd te zien. De Las Vegas 51 spelen in de Minor League, ze zijn dus geen “supertopper”, maar het is wel een leuke wedstrijd die tot een uur of 23 duurt. Het is voor de Amerikanen een echte familie aangelegenheid want de hele familie gaat mee. Voor de kinderen is het prachtig om een geslagen bal te vangen en daar gaan ze ook vol voor. Ook Thomas en Sanne proberen dat natuurlijk, maar ze krijgen geen kans tegen alle andere kinderen. Na afloop van de wedstrijd weet Sanne nog wel een wedstrijdbal te bemachtigen.

9 Juli 2011. Las Vegas - Grand Canyon.
We worden pas om half negen wakker terwijl we een lange reis voor de boeg hebben. Vegas - Grand Canyon is ruim 5 uur rijden (ongeveer 275 mile). Onderweg wil Thomas graag nog in de Hoover Dam kijken. Dit is een van de grootste dammen van Amerika. Is gebouwd tussen 1932 en 1936 en voorziet een aantal grote steden in de omgeving van elektrische energie. Het is een hele belevenis om in de twee voetbalvelden brede dam te kijken. Het is inmiddels erg warm geworden (105 Fahrenheit), maar we weten nog steeds niet hoe warm dat eigenlijk is. Toch maar eens een omrekentabel aanschaffen. Daarna rijden via een Interstate naar Williams, dwars door de woestijn, saai en over kaarsrechte wegen. Onderweg grote temperatuursverschillen, het gaat regenen en de temperatuur daalt tot 61 F. In Williams, een gezellig dorpje wat ligt aan de Route 66, drinken we een fantastische MilkShake, een heerlijke Smoothie en twee lekkere ijsjes (bij de plaatselijke M). Hier is de afslag naar Grand Canyon National Park. Hier is het ook eindelijk weer wat “groener” geworden en we rijden via het Kaibab National Forrest naar GC. Bij de ingang van het park kopen we een pas ($80) die recht geeft tot toegang in alle Nationale Parken. Vlak na de ingang worden we verrast door een paar Elks (herten) die vlak naast de weg staan te grazen. Een prachtig gezicht. Bij Mathers Campground hebben we gereserveerd, maar de receptie kan onze naam en plek niet vinden en wij hebben ook geen print gemaakt van de reservering. Dat geeft dus problemen. Gelukkig vinden we nog ergens welke plaats we gereserveerd hebben en mogen we de camping op. Het is inmiddels 19 uur en zijn daarmee nog net op tijd voor een mooie zonsondergang met uitzicht op de Grand Canyon. Snel de tent opzetten (in het donker) en nog even een snelle hap.

10 Juli 2011. Grand Canyon NP.
We hebben gisterenavond besloten om vandaag een stuk van de South Kaibab Trail te gaan lopen. We starten op 2213 meter hoogte en lopen de Grand Canyon in tot Cedar Ridge op 1865 meter hoogte. Onderweg een prachtig uitzichtspunt (Ooh Aah Point) met prachtige views. Onderweg zien we regelmatig kleine eekhoorntjes (squirels) die erg brutaal maar ook erg vermakelijk en leuk zijn. Met name de weg terug naar boven (je stijgt tenslotte ruim 300 meter) naar de South Rim was erg zwaar, maar het was een prachtige tocht. ’s Middags rijden we met de bus naar het andere eind van het park, Hermits Point. We willen daar eigenlijk nog een stukje wandelen, maar het weer zit ons een beetje tegen. Het wordt een stuk kouder en het gaat regenen. Het ontneemt ons de moed om nog een wandelingetje te gaan maken. En besluiten om naar de camping terug te gaan en een warme douche te pakken. De camping is (een beetje) primitief en we moeten naar een speciale (betaalde) doucheruimte toe op een speciaal deel in het park. Hier staan ook wasmachines en kan je dus ook wassen. Het wassen kost $2 per douche van 8 minuten. Het is vrij primitief want je moet 8 muntjes van $.25 in een apparaat duwen. Waar je voor betaald is mij een raadsel, want het water is lauw (richting koud). ’s Avonds bekijken we nog een film over de GC in het Imax Theater. De film is leuk, maar valt mij verder een beetje tegen. Moe van deze dag gaan we terug naar de camping. Opa Piet is inmiddels jarig geworden, maar het is nu 6.30 in de morgen in Holland, dus we besluiten om hem niet wakker te bellen.

11 Juli 2011. Herten op de Camping.
Rond 6 uur moet Sanne vreselijk plassen en gaat (zoals gebruikelijk op een camping) naar de wasgelegenheid toe welke een meter of 25 van onze tent verwijderd is. Opeens roept ze: “kijk 4 herten”. Er blijken een aantal herten op dit vroege tijdstip over de camping te lopen. We springen allemaal uit bed en lopen langzaam met ze mee. Ze zijn niet bang, doen dit kennelijk vaker, lopen rustig verder en eten van de bomen. Wie heeft dit ooit meegemaakt: Herten op een camping? Nou ja Camping. Thomas zegt dat deze camping “meer lijkt op een bos waar je toevallig ook mag kamperen”. Nadat we inkopen hebben gedaan in de supermarkt en Opa Piet hebben gefeliciteerd met zijn 84 ste verjaardag rijden we via Desert View (aan de oostzijde van GC NP) het park uit. Vandaag willen we naar Page rijden, maar zoals de afgelopen dagen ook het geval was is er een zeer grote kans op Thunderstorms. Bij Page willen we graag naar “the Wave” of een wandeling maken in een zogenaamde “slotcanyon”. Bij regenval is dat erg gevaarlijk omdat het water in dit soort smalle canyons snel kan stijgen. We besluiten om dit nu over te slaan en dit misschien op de terugreis te doen. Daarom rijden we rechtstreeks naar Monument Valley in een Navajo Park. We kunnen gelukkig nog een plaatsje bemachtigen op de camping bij Gouldings Lodge. Een mooi plekje in het rode zand. We zetten snel de tenten op en gaan vervolgens de 17 mile lange onverharde weg door Monument Valley rijden. Een prachtige uitdaging voor de auto met diepe gaten en kuilen en veel stof. Maar prachtige uitzichten over de rotsen. ’s Avonds koken we voor het eerst zelf: spaghetti.