Calgary en Waterton Lakes NP

Op Opa Piet zijn 85 ste verjaardag vertrekken we al om 6 uur naar Schiphol. Bijna allemaal zijn we een beetje “gehavend”. Anja nog met de naweeën van “het evenwicht”, Thomas van zijn val met werken, Kees die op de laatste dag nog even met de kaasschaaf zijn duim opensneed. Daar begint het lange wachten, de vlucht, weer wachten in Chicago en weer een (andere) vlucht naar Galgary. Al met al een reis van ongeveer 24 uur (vertrek in Strijen tot aankomst in hotel in Galgary). Gelukkig konden we in Galgary gebruik maken van de Airport Bus naar het hotel want geld pinnen bleek niet meer te gaan. Drie geld automaten geprobeerd, maar geen ene Canadese dollar gekregen. Wat bleek: pinpas van de Rabobank is nog steeds geblokkeerd voor Noord Amerika. Lang leve het internet waarmee we alles weer kunnen deblokkeren. Bij een klein rondje lopen bij een graad of 25 worden Kees en Sanne alweer gestoken door die lekkere muggen. Morgen even het advies van Danja opvolgen en B12 vitaminen kopen. Hopen dat dit helpt.

Ondanks de lange reis zijn we de volgende dag al weer vroeg, zo rond een uur of 7, wakker. Nadat Sanne en Thomas even gezwommen hebben in het binnenzwembad van Greenwood Inn lopen we om 9 uur even langs de camperverhuurder. Helaas is de camper zelfs nog niet aangekomen en mogen we rond 14 uur pas weer terug komen. We proberen ons te vermaken in de Sunridge Mall, een mooi winkelcentrum. Eerst naar de Starbucks voor koffie, thee, OJ (Orange Juice) en een ontbijt. Hier proberen we ook even te Skypen met de vader van Anja. Het is in Nederland net iets voor 18 uur. Bauke Mollema heeft net opgegeven in de tour. Gelukkig doet de verbinding van de Starbucks goed zijn werk. Rond 13 uur gaan we weer naar Canada Cruise. Gelukkig staat de camper al klaar. We krijgen van een drietal duitse jongens nog wat spullen mee waaronder een BBQ. Zij hebben een heerlijke vakantie gehad en nemen de spullen niet mee naar duitsland. Altijd handig…. een BBQ. Eerst inkopen doen bij de Wallmart en dan zo spoedig mogelijk weg uit Galgary richting Waterton Lakes NP. De benzine van de camper blijkt inmiddels op te zijn (de tank was maar voor 1/8 meer vol) en we moeten “even” tanken. Een schandalige CAD 227 voor 170 liter benzine ! Dat is even schrikken zeg. De reis naar Waterton duurt ongeveer zo’n 3 uur en onderweg lijkt het wel een beetje op nederland. Vlak land. In de verte doemen de bergen inmiddels op en in Pinchers Creek eten we een snelle hap bij de KFC. Daarna doorrijden naar de camping Waterton Townsite die we voor 2 nachten gereserveerd hebben. Voordat we de camping oprijden zien we onze eerste zwarte beer lopen. De avond kan niet meer stuk. Op de camping loopt er een deer (een hert) op de playground (met schommels en klimtoestellen). Wat een raar land is dit toch !

Vrijdag 13 juli 2012. Waterton Lakes NP.
Na een natte nacht met onweer en regen begint de dag nogal donker. Na het ontbijt op de camping besluiten we om een kleine hike te doen. Vanuit het Visitor Centre loopt er een mooie trail naar Bears Hump genaamd. Deze lijkt van beneden op de rug van een grizzly beer. De hike is niet zo lang, ongeveer 1,5 km, maar stijgt wel naar 1778 meter. Het uitzicht bovenop is echter fantastisch. Onderweg veel bewondering voor een man uit Calgary die amper kan lopen, maar zich toch met 2 wandelstokken naar de top trekt. Als we na ruim 2 uur weer beneden zijn rijden we met de camper naar Cameron Lake. Een prachtig gletscher meer met mooie bergen er omheen. We lunchen op een steiger waar veel mensen genieten van het mooie uitzicht en de lekkere temperatuur. Het zou vandaag erg bewolkt worden, maar inmiddels schijnt de zon volop is het erg warm. Sanne zou in dit ijskoude meer wel willen zwemmen. Het voordeel van het hebben van een camper is dat we alles lekker bij ons hebben en dus heeft ze in no-time een zwembroek aan. Ook Thomas trekt de stoute schoenen aan en duikt ook enkele keren in het water. Als ze weer droog zijn rijden we weer terug naar Waterton Park. Onderweg zien we onze tweede beer (eigenlijk ook nummer 3 en 4) want het is een moeder met 2 kleine beertjes welke vlak naast de weg staan. Prachtig om dit te zien. Als we na dit uitstapje weer aankomen in Waterton Park gaan we opzoek naar een avondmaal. We besluiten voor de gemakkelijke variant (brood en een eitje) en omdat het nog vroeg is rijden we naar Red rock Canyon. Dit schijnt erg mooi te zijn, maar na de Amerikaanse canyons van afgelopen jaar valt het een beetje tegen. De kleuren van de rotsen zijn wel mooi rood (het heet dus niet voor niets Red Rock Canyon). Op de heenweg zien we onze vijfde beer en onderweg schiet ook nog een andere (inmiddels zesde) beer over de weg heen. Op de terugweg zien we ook nog verschillende beren en eindigt de berenteller op 9. Thomas meldt dat hij al meer beren heeft gezien dan dat hij muggenbeten heeft. Helaas geldt dat niet voor Sanne en Kees. Bij hun kunnen de beren de muggenbeten nooit meer inhalen. Op de camping lezen we nog wat in de camper.